May 7, 2020
Zagubiona w lesie
Las jest cichy. Idę powoli i rozglądam się na wszystkie strony. Mam wrażenie, że ktoś idzie za mną. Słucham na pieśń ptaków i próbuję ignorować te uczucie. Liście drzew lśnią pod światłem słońca i wraca się uśmiech na twarzy.
Nie mam pamięci o przeszłości. Wiem, że nie byłam zawsze tutaj w lasie, ale nie pamiętam dlaczego tu jestem. Nawet nie mam pamięci o świecie poza lasu, ale jaśnie pamiętam, że pewnego dnia poszłam do lasu i nie wróciłam już do domu. Nie pamiętam swojego domu, ale jestem pewna, że gdzieś jest.
W tym lasie czuję się bardzo przestraszona. Wiem, że ktoś idzie za mną. Pamiętam krwi śligająca na udzie i złego wielkiego mężczyzna, którego bałam się. "Malutka, malutka" nagle słyszę i serce zaczyna się mocno bić. Biegam i biegam, a te głosy powtarzają "Malutka Zofia, gdzie jesteś?". Czuję się jak ptaczek w klatce. Nagle widzę mężczyznę wychodzącego zza drzewa. Krzyczę. Ogłuszający krzyk unosi się do nieba. "Zofia!" żeński głos mówi i ktoś mnie przytula. "Tak bardzo tęskniła za tobą..." ciągle mówi, a ja nie słucham. Patrzę na niej, jest trochę podobna do mnie. "Kim jesteś?" pytam. Wiele policjantów i psów kryczą: "Znaleźliśmy ją". Czuję się bardzo zdezorientowana. Żeński głos odpowiedzi: "Jestem mamą. Chodź z nami, wróć do domu".
[TEKST Z KOREKTAMI]
Las jest cichy. Idę powoli i rozglądam się na wszystkie strony. Mam wrażenie, że ktoś za mną idzie. Słucham pieśni ptaków i próbuję ignorować to uczucie. Liście drzew lśnią w światle słońca i na twarz wraca uśmiech.
Nie pamiętam o przeszłości. Wiem, że kiedyś znajdowałam się gdzieś indziej, a nie tutaj w lesie, ale nie pamiętam dlaczego teraz tu jestem. Nawet nie mam wspomnień o świecie spoza lasu, ale jasno pamiętam, że pewnego dnia poszłam do lasu i nie wróciłam już do domu. Nie pamiętam swojego domu, ale jestem pewna, że gdzieś jest.
W tym lesie czuję się bardzo przestraszona. Wiem, że ktoś za mną idzie. Pamiętam krew spływająca po udzie i złego wielkiego mężczyznę, którego się bałam. "Malutka, malutka" słyszę nagle i moje serce zaczyna mocno bić. Biegam i biegam, a te głosy powtarzają "Malutka Zofio, gdzie jesteś?". Czuję się jak ptaszek w klatce. Nagle widzę mężczyznę wychodzącego zza drzewa. Krzyczę. Ogłuszający krzyk unosi się do nieba. "Zofia!" kobiecy głos mówi i ktoś mnie przytula. "Tak bardzo tęskniłam za tobą..." mówi dalej, a ja nie słucham. Patrzę na nią; jest trochę podobna do mnie. "Kim jesteś?" pytam. Grupa policjantów z psami kryczy: "Znaleźliśmy ją". Czuję się bardzo zdezorientowana. Kobiecy głos odpowiada: "To ja, mama. Chodź z nami, wróć do domu".
Mam wrażenie, że ktoś idzie za mną idzie.
Słucham na pieśńni ptaków i próbuję ignorować teo uczucie.¶
Liście drzew lśnią podw światłemetle słońca i wraca się uśmiech na twarzy.
Nie mam pamięcitam o przeszłości.
Nawet nie mam pamięciwspomnień o świecie spoza lasu, ale jaśniesno pamiętam, że pewnego dnia poszłam do lasu i nie wróciłam już do domu.
"Nie mieć wspomnień" means that there is a complete blank space in your mind, and "nie pamimętać" means that you used to know that, but you forgot.
Pamiętam krwi śligająca naew spływającą po udzie i złego wielkiego mężczyznaę, którego bałam się.
"Malutka, malutka" nagle słyszę i moje serce zaczyna się mocno bić.
Biegam i biegam, a te głosy powtarzają "Malutka Zofiao, gdzie jesteś?".
When we're adrressing someone, we use 7th case, which is "wołacz".
Zofia > Zofio!
Czuję się jak ptacszek w klatce.
"Zofiao!"
Patrzę na nieją, jest trochę podobna do mnie.
Wiele pPolicjantówci i psówy krzyczą: "Znaleźliśmy ją".
Żeński głos odpowiedziada: "Jestem mamą.
Zagubiona w laesie
Las jest cichy.
Idę powoli i rozglądam się na wszystkie strony.
Mam wrażenie, że ktoś idzie za mną.
Słucham na pieśńni ptaków i próbuję ignorować teo uczucie.
Liście drzew lśnią podw światłemetle słońca i na twarz wraca się uśmiech na twarzy.
Nie mam pamięci otam (o) przeszłości.
Różnica chyba taka jak po włosku: Non ricordo il passato/del passato.
Wiem, że nie byłam zawsze byłam tutaj w laesie, ale nie pamiętam dlaczego tu jestem.
Nie jestem pewna, że dobrze rozumiem pierwszą część zdania.
Nawet nie mam pamięciwspomnień o świecie spoza lasu, ale jaśniesno pamiętam, że pewnego dnia poszłam do lasu i nie wróciłam już do domu.
Nie pamiętam swojego domu, ale jestem pewna, że gdzieś jest.
W tym laesie czuję się bardzo przestraszona.
Wiem, że ktoś idzie za mną.
Pamiętam krwi śligająca naew spływającą po udzie i złego wielkiego mężczyznaę, którego się bałam się.
"...którego bałam się" brzmi trochę ciężko.
"Malutka, malutka" nagle, słyszę nagle i serce zaczyna się(mi) mocno bić.
Biegam i biegam, a te głosy powtarzają/a ten głos powtarza: "Malutka Zofiao, gdzie jesteś?".
Chyba chodzi o jeden głos?
Czuję się jak ptacszek w klatce.
Nagle widzę mężczyznę wychodzącego zza drzewa.
Krzyczę.
Ogłuszający krzyk unosi się do nieba.
"Zofia!"
mówi żeński/kobiecy głos mówi i ktoś mnie przytula.
Moim zdaniem "kobiecy" brzmi bardziej naturalnie.
"Tak bardzo tęskniłam za tobą..." ciągle mówi, a, mówi dalej, a/ale ja nie słucham.
Nie wiem, czy przez "ciągle mówi" chciałeś powiedzieć, że powtarza jedną rzecz kilka razy, czy że mówi kolejną rzecz.
Patrzę na niej,ą; jest trochę podobna do mnie.
"Kim jesteś?",
pytam.
WPsy szczekają, a kilku/wieleu policjantów i psów krzycząy: "Znaleźliśmy ją".
Psy raczej nie krzyczą :) Policjantów może być kilku albo wielu, choć "wielu policjantów krzyczy" jakoś ciężko brzmi. Można też powiedzieć "grupa policjantów", "gromada policjantów".
Czuję się bardzo zdezorientowana.
Żeński/Kobiecy głos odpowiedziada: "Jestem mamą./To ja, mama.
Zależy komu ta pani odpowiada. Jeśli policjantom, to "jestem mamą" jest w porządku. Jeśli zwraca się do dziewczynki, to poprawnie byłoby "To ja, mama.
Chodź z nami, wróć do domu".
Feedback
Jeżeli masz jakieś wątpliwości w odniesieniu do mojej korekty, to pytaj. Postaram się pomóc.
May 7, 2020
W wołaczu rzeczywiście powinno być "Zofio!", ale obecnie często używa się formy mianownika, a wołacz czasem brzmi strasznie oficjalnie. Zwłaszcza w sytuacji, gdy matka wykrzykuje imię dziewczynki na jej widok, a nie gdy zwraca się do niej bezpośrednio, użyłabym raczej mianownika.
May 8, 2020
Wątpliwości nie mam, wszystko jest jasne. Widzę, że tym razem nie pomyliłem dokonanego z niedokonanym (oprócz tego "odpowiedzi"). Chcę za to nagrodę.
May 8, 2020
Hmm, masz wymagania :) Nagrody powinny być dawane spontanicznie, a nie na prośbę.
|
W tym lesie czuję się bardzo przestraszona. |
|
Wiem, że ktoś za mną idzie. |
|
Zagubiona w lasie Zagubiona w l |
|
Las jest cichy. This sentence has been marked as perfect! |
|
Idę powoli i rozglądam się na wszystkie strony. This sentence has been marked as perfect! |
|
Mam wrażenie, że ktoś idzie za mną. This sentence has been marked as perfect! Mam wrażenie, że ktoś |
|
Słucham na pieśń ptaków i próbuję ignorować te uczucie. Słucham Słucham |
|
Liście drzew lśnią pod światłem słońca i wraca się uśmiech na twarzy. Liście drzew lśnią Liście drzew lśnią |
|
Nie mam pamięci o przeszłości. Nie Różnica chyba taka jak po włosku: Non ricordo il passato/del passato. Nie |
|
Wiem, że nie byłam zawsze tutaj w lasie, ale nie pamiętam dlaczego tu jestem. Wiem, że nie Nie jestem pewna, że dobrze rozumiem pierwszą część zdania. |
|
Nawet nie mam pamięci o świecie poza lasu, ale jaśnie pamiętam, że pewnego dnia poszłam do lasu i nie wróciłam już do domu. Nawet nie mam Nawet nie mam "Nie mieć wspomnień" means that there is a complete blank space in your mind, and "nie pamimętać" means that you used to know that, but you forgot. |
|
Nie pamiętam swojego domu, ale jestem pewna, że gdzieś jest. This sentence has been marked as perfect! |
|
W tym lasie czuję się bardzo przestraszona. W tym l |
|
Wiem, że ktoś idzie za mną. This sentence has been marked as perfect! |
|
Pamiętam krwi śligająca na udzie i złego wielkiego mężczyzna, którego bałam się. Pamiętam kr "...którego bałam się" brzmi trochę ciężko. Pamiętam kr |
|
"Malutka, malutka" nagle słyszę i serce zaczyna się mocno bić. "Malutka, malutka" "Malutka, malutka" nagle słyszę i moje serce zaczyna |
|
Biegam i biegam, a te głosy powtarzają "Malutka Zofia, gdzie jesteś?". Biegam i biegam, a te głosy powtarzają/a ten głos powtarza: "Malutka Zofi Chyba chodzi o jeden głos? Biegam i biegam, a te głosy powtarzają "Malutka Zofi When we're adrressing someone, we use 7th case, which is "wołacz". Zofia > Zofio! |
|
Czuję się jak ptaczek w klatce. Czuję się jak pta Czuję się jak pta |
|
Nagle widzę mężczyznę wychodzącego zza drzewa. This sentence has been marked as perfect! |
|
Krzyczę. This sentence has been marked as perfect! |
|
Ogłuszający krzyk unosi się do nieba. This sentence has been marked as perfect! |
|
"Zofia!" This sentence has been marked as perfect! "Zofi |
|
żeński głos mówi i ktoś mnie przytula. mówi żeński/kobiecy głos Moim zdaniem "kobiecy" brzmi bardziej naturalnie. |
|
"Tak bardzo tęskniła za tobą..." ciągle mówi, a ja nie słucham. "Tak bardzo tęskniłam za tobą..." Nie wiem, czy przez "ciągle mówi" chciałeś powiedzieć, że powtarza jedną rzecz kilka razy, czy że mówi kolejną rzecz. |
|
Patrzę na niej, jest trochę podobna do mnie. Patrzę na ni Patrzę na ni |
|
"Kim jesteś?" "Kim jesteś?", |
|
pytam. This sentence has been marked as perfect! |
|
Wiele policjantów i psów kryczą: "Znaleźliśmy ją".
Psy raczej nie krzyczą :) Policjantów może być kilku albo wielu, choć "wielu policjantów krzyczy" jakoś ciężko brzmi. Można też powiedzieć "grupa policjantów", "gromada policjantów".
|
|
Czuję się bardzo zdezorientowana. This sentence has been marked as perfect! |
|
Żeński głos odpowiedzi: "Jestem mamą. Żeński/Kobiecy głos odpowi Zależy komu ta pani odpowiada. Jeśli policjantom, to "jestem mamą" jest w porządku. Jeśli zwraca się do dziewczynki, to poprawnie byłoby "To ja, mama. Żeński głos odpowi |
|
Chodź z nami, wróć do domu". This sentence has been marked as perfect! |
|
Zagubiona w lesie |
|
[TEKST Z KOREKTAMI] |
|
Las jest cichy. |
|
Idę powoli i rozglądam się na wszystkie strony. |
|
Mam wrażenie, że ktoś za mną idzie. |
|
Słucham pieśni ptaków i próbuję ignorować to uczucie. |
|
Liście drzew lśnią w światle słońca i na twarz wraca uśmiech. |
|
Nie pamiętam o przeszłości. |
|
Wiem, że kiedyś znajdowałam się gdzieś indziej, a nie tutaj w lesie, ale nie pamiętam dlaczego teraz tu jestem. |
|
Nawet nie mam wspomnień o świecie spoza lasu, ale jasno pamiętam, że pewnego dnia poszłam do lasu i nie wróciłam już do domu. |
|
Nie pamiętam swojego domu, ale jestem pewna, że gdzieś jest. |
|
Pamiętam krew spływająca po udzie i złego wielkiego mężczyznę, którego się bałam. |
|
"Malutka, malutka" słyszę nagle i moje serce zaczyna mocno bić. |
|
Biegam i biegam, a te głosy powtarzają "Malutka Zofio, gdzie jesteś?". |
|
Czuję się jak ptaszek w klatce. |
|
Nagle widzę mężczyznę wychodzącego zza drzewa. |
|
Krzyczę. |
|
Ogłuszający krzyk unosi się do nieba. |
|
"Zofia!" |
|
kobiecy głos mówi i ktoś mnie przytula. |
|
"Tak bardzo tęskniłam za tobą..." mówi dalej, a ja nie słucham. |
|
Patrzę na nią; jest trochę podobna do mnie. |
|
"Kim jesteś?" |
|
pytam. |
|
Grupa policjantów z psami kryczy: "Znaleźliśmy ją". |
|
Czuję się bardzo zdezorientowana. |
|
Kobiecy głos odpowiada: "To ja, mama. |
|
Chodź z nami, wróć do domu". |
You need LangCorrect Premium to access this feature.
Go Premium