Był tenW ciemnye wieczór.ory jak tamten,

Kksiężyc nie dawał się widziećkrył się za chmurami i cisza otaczała nasz domek.

Mieszkałem razem z matką na odludnej dolinie i droga do miasta przeszła właśniew dolinie daleko oddalonej od miasta, do którego prowadziła droga znajdująca się przed naszym domkiem.

Tengo wieczórora, ja i mama siedziaeliśmy naw ogrodzie wpatrzując nasię w gwieździste niebo.

Mamie się spodobałoa lubiła spędzać letnie wieczory patrząc na gwiazdy i szukaćjąc konstelacji.

Ja trochę się nudziłem i czasami nie słuchałem jej astronomicznych gadańWtedy też opowiadała o astronomii, czym trochę mnie nudziła.

OZnudzony odwróciłem, się więc, aby patspojrzyeć na horyzont.

Zwykle nie było tam nic w tym kierunku, oprócz drogi.

Tengo wieczór,ora jednak, dostrzegłem lśniącą sylwetkę z w oddali, która się do nas się zbliżała.

„– Mamo” – krzyknąłem „c– Co to jest?”.

Mama odwracała w kierunku mojego wskazującego palcaóciła się we wskazanym przeze mnie kierunku.

Zmrużyła oczy, by lepiej dostrzec tajnemniczą sylwetkę.

"– Nie mam pojęcia" – powiedziała, zagubiona.

ZOddalona sylwetka szła ku nam, a gdy zbliżyła się w sposób wystarczającyo, zdaliśmy sobie sprawię, że ten byłwyglądała jak złotym kotem, który szedł na dwóch nogach jak człowiek.

Mama przerażaziła się i powiedziała, żebyśmy weszli wdo domu.

Spróbowałem jej zapytać, co to było, ale mama tylko mi odpowiedziała mi tylko, żebym milczał.

Nagle usłyszaeliśmy silne pukanie.

„– Otwórzcie drzwi” kot! – krzyknął kot.

Jeszcze raz zapuknąał do drzwi, tak mocno, że aż dom zaczął się trząść.

Mama przyzakryła, więc, dłonią moje usta i oczy.

Pamiętam, że pukanie nagle przeustało się, a słychać w domu, a w domu słychać było tylko kroki kota.

Potem, już nic nie pamiętam.

Obudziłem się następny dzieńego dnia.

Ręce mamy nadal przyzakrywały moją twarz, ale nie słyszałem już kota.

„– Mamo, czy zły kot już odszedł?”.

Mama nic nie odpowiedziała.

Powtaórzayłem to pytanie kilka razy, a potem zdjąłem jej ręce ze swojej twarzy.

Gdy patrzobaczyłem na niejjak wygląda, przerażaziłem się i krzyknąłem.

ZOd tamtego dnia już nie zobaczyłem już złotego kota, ale boję się, że wróci...

Był ten ciemny wieczór.

Powinno raczej być: "Był ciemny wieczór", "To był ciemny wieczór", "Był taki ciemny wieczór". "Był ten ciemny wieczór" to odpowiednik angielskiego "It was the dark evening". W angielskim w tym miejscu oczekiwany jest rodzajnik nieokreślony "a" zamiast "the", chyba że w następnych zdaniach jest wyjaśnione dlaczego ten wieczór jest jedyny w swoim rodzaju, albo należy do grupy jedynych w swoim rodzaju ciemnych wieczorów. Jeśli chcesz zaznaczyć, że przywołujesz ważne wydarzenie z przeszłości, to trzeba by to zdanie rozbudować, np. "To był ten ciemny wieczór, który zapamiętałem na zawsze".

Księżyc nie dawał się widzieć i cisza otaczała nasz domek.

"Księżyc nie dawał się widzieć" brzmi dziwnie, trochę poetycko. Takie sformułowanie byłoby uzasadnione, gdyby księżyc był jednym z bohaterów opowiadania. Bardziej typowe frazy to: "Nie było widać księżyca", "Księżyc chował się za chmurami", "Nie dawało się widzieć księżyca".

Mieszkałem razem z matką naw odludnej dolinie i droga do miasta przeszła właśniechodziła przed naszym domem.

"Przeszła właśnie" w opisie drogi tylko w realizmie magicznym, gdzie drogi pojawiają się i szybko znikają.
"W dolinie" jest dużo, dużo częstsze. "Na dolinie" tylko w niektórych przypadkach, aby podkreślić rozległość doliny, np. "Pan na dolinie (serial telewizyjny)"

Tengo wieczóroru, ja i mama siedziaeliśmy naw ogrodzie, patrząc na gwieździste niebo.

Także "w ten wieczór", "tego wieczora". Dalej zaś "siedzieliśmy z mamą", "siedziałem z mamą", "mama i ja siedzieliśmy" – bardziej typowe w języku polskim.

Mamie się spodobało się spędzać letnie wieczory patrząc na gwiazdy i szukaćjąc konstelacji.

Albo: "Mamie spodobało się spędzanie letnich wieczorów patrząc na gwiazdy i szukając konstelacji".

Ja trochę się nudziłem i czasami nie słuchałem jej astronomicznych gadań.

"Gadanie" powinno być raczej zastąpione synonimem, np.: pogawędka, wynurzenia, gadka, wywód.

Odwróciłem, się więc, aby patrzyeć na horyzont.

Zwykle nie było nic w tym kierunku, oprócz drogi.

Tengo wieczór, jednak,oru dostrzegłem jednak w dali lśniącą sylwetkę z dal, która się do nas się zbliżała.

„– Mamo” – krzyknąłem „– co to jest?”.

Interpunkcja w dialogach jest inna niż w angielskim. Ja użyłem znaku n-dash (Alt + 0150)

Mama odwracałaóciła się w kierunku mojego wskazującego palca.

Zmrużyła oczy, by lepiej dostrzec tajnemniczą sylwetkę.

Tajny - ukryty, poufny
Inne przydatne synonimy - nieznany, nieznajomy, niewyraźny, mglisty, obcy

"– Nie mam pojęcia" – powiedziała, zagubiona.

Zdalna sSylwetka szła ku nam, a gdy zbliżyła się w sposób wystarczającyo, zdaliśmy sobie sprawię, że ten był to złotym kotem, który szedł na dwóch nogach jak człowiek.

Zdalny - bezprzewodowy. Może chciałeś napisać: "ruchoma sylwetka"?

Mama przerażaziła się i powiedziała, żebyśmy weszli wdo domu.

"Wejść w dom" to forma staropolska, do zaakceptowania w poezji i czasami w kontekście religijnym.

Nagle usłyszaeliśmy silgłośne pukanie.

„– Otwórzcie drzwi” kot – krzyknął kot.

Jeszcze raz zapuknąał do drzwi, aż dom zaczął się trząść.

Mama przykryła, więc, dłonią moje usta i oczy.

"Więc" zakłada wynikanie. Skąd czytelnik ma wiedzieć, że zasłonięcie ust i oczu likwiduje skutki głośnego pukania?

Pamiętam, że pukanie nagle przestaskończyło się, a w domu słychać w domubyło kroki kota.

Można też "nagle przestało pukać" albo potocznie "nagle pukanie przestało"

Potem, już nic nie pamiętam.

Obudziłem się następny dzieńego dnia.

Ręce mamy nadal przykrywały moją twarz, ale nie słyszałem już kota.

„– Mamo, czy zły kot już odszedł?”.

Powtaórzayłem pytanie kilka razy, a potem zdjąłem jej ręce z twarzy.

Gdy patspojrzyałem na nieją, przerażaziłem się i krzyknąłem.

ZOd tamtego dnia już nie zobaczyłemnie widziałem już złotego kota, ale boję się, że wróci...