Wierzyćara w Boga

Napisałeś gramatycznie poprawnie, ale w Polsce raczej nie mówi się w ten sposób.

OJa osobiście ja nie zadaję sobie żadnych pytań o istnieniue Boga.

Myślę, że nieważne czy Bóg jest, czy nie, bo jego istnienie nie ma żadnego wpływu wna naszyme życiue.

Kiedy czuję się słaby i niespokojny, mi poleca mi pomodlitwać się i ipójść do kościoła.

"iść" oznacza czynność niedokonaną (możesz iść do kościoła, ale nigdy do niego nie dotrzeć), jeśli twój przyjaciel poleca ci to zrobić (czyli spróbować chociaż raz dokończyć tą czynność) to lepiej napisać "pójść"
"modlić się" również oznaczałoby że przyjaciel poleca ci ciągle to robić, a myślę że on tylko poleca ci spróbować się pomodlić (czyli zrobić to chociaż raz)

Z mojego punktu widzeniaWedług mnie on nie rozumie, że to co mu pomogło niekoniecznie nie pomoże wszystkim; a z jego perspektywy on żartuje, że jestem jak wiewiórka, w sensie, że patrzę na niego, a gdy mówi coś ważnego, odwracam się.

Z mojego punktu widzenia - teoretycznie poprawnie, ale w bardzo oficjalnym języku

Pamiętam o jedneją kobiecietę, która jest ateistką, a jej mąż wierzył w Boga.

Pamiętam o jednej kobiecie - oznaczałoby że dbasz o nią, pamiętasz o jej potrzebach (można tak powiedzieć o swoich bliskich, przyjaciołach, ale to jest inne znaczenie słowa "pamiętać" Przykładowe zdanie: "Gdy będziesz kupował jedzenie, pamiętaj o swoim bracie, on też pewnie jest głodny."). Jeśli po prostu przypomniałeś sobie, że była taka kobieta o której mówisz, lepiej powiedzieć "pamiętam jedną kobietę".

Pamiętam, że powiedziała, że pobożnym ludziom jest łatwiej znosić cierpienie, bo znajwiedzą, że Boóg jest i ich słucha, a kiedy ona straciła męża, nie było żadnego Boga, który mógł ją pocieszyć.

wiedzą - o czymś, że coś....
znają - kogoś, coś (piosenkę, film)

Czego nNie rozumie jest tymtego, że gdy ja nie mam kontroli ponad swoim życiem, moja depresja ma i to źle.

Mimo wszystko, czasami myślę, że gdybym wierzył w Boga tak jak on, może wszystko mi byłoby mi lżej.

Osobiście (ja) nie zadaję sobie żadnych pytań o istnieniu/istnienie Boga.

Myślę, że można powiedzieć zarówno "...o istnienie", jak i "...o istnieniu". Ja wybrałabym raczej pierwszą opcję.

Myślę, że nieważne czy Bóg jest, czy nie, bo jego istnienie nie ma żadnego wpływu wna naszyme życiue.

Kiedy czuję się słaby i niespokojny, miój przyjaciel poleca mi pomodlitwać się i ipójść do kościoła.

albo: "...poleca mi modlitwę i pójście do kościoła".

Z mojego punktu widzenia on nie rozumie, że to co mu pomogło, niekoniecznie nie pomoże wszystkim; a z jego perspektywy on. On z kolei żartuje, że jestem jak wiewiórka, w sensie, że patrzę na niego, a gdy mówi coś ważnego, odwracam się.

Pamiętam o jedrzypomniałem sobie o jednej/pewnej kobiecie, która jest ateistką, a jej mąż wierzył w Boga.

albo "...a jej mąż był wierzący".

Pamiętam, że powiedziała, że pobożnym ludziom jest łatwiej znosić cierpienie, bo znajwiedzą, że Boóg jest i ich słucha, ale kiedy ona straciła męża, nie było żadnego Boga, który mógł ją pocieszyć.

Mój przyjaciel też/również mi mówi coś takiego.

Rozumiem, że odnosisz się do tego, co wcześniej mówiła ta kobieta.

Zawsze mi powtarza, że nie muszę martwić się tym/o tymo, że nie mam kontroli ponad swoim życiem, bo nie powinno być takienem mieć.

Martwimy się czymś albo martwimy się o coś.

Czego nie rozumie jest tym, to fakt, że gdy ja nie mam kontroli ponad swoim życiem, ma ją moja depresja ma i, a to źle.

Mimo wszystko, czasami myślę, że gdybym wierzył w Boga tak jak on, może wszystko mi byłoby mi lżej.

albo: "...może wszystko byłoby łatwiejsze/prostsze".