Rosy και Teddy

Αυτή είναι η Rosy.
Η Rosy είναι κορίτσι.
Η Rosy ζει με τη μαμά της.
Η Rosy και η μαμά της ζουν σε ένα χωριό.
Ερώτηση: Η Rosy είναι αγόρι ή κορίτσι;
Απάντηση: Η Rosy είναι κορίτσι.
Η Rosy είναι ένα κορίτσι που ζούσε με τη μαμά της σε ένα χωριό.
Η Rosy είναι ένα πολύ ωραίο και γλυκό κορίτσι.
Η Rosy έχει ένα αρκουδάκι.
Η γιαγιά της Rosy της έδωσε το αρκουδάκι.
Το αρκουδάκι είναι παλιό και τραχύ.
Η Ρόζη αρέσει να παίζει.
Η Rosy δεν έχει αδέρφια.
Η Rosy δεν έχει με κανέναν να παίξει εκτός από το παλιό, τραχύ αρκουδάκι της από τη γιαγιά της.
Ερώτηση: Ποιος έδωσε ένα αρκουδάκι στη Rosy;
Απάντηση: Η γιαγιά της Rosy έδωσε ένα αρκουδάκι στη Rosy.
Ερώτηση: Το αρκουδάκι της Rosy είναι νέο ή παλιό;
Απάντηση: Το αρκουδάκι της Rosy είναι γερασμένο.
Η Rosy είναι ένα πολύ ωραίο και γλυκό κορίτσι, αλλά δεν έχει αδέρφια ή συμπαίκτες στο σπίτι εκτός από το παλιό, τραχύ αρκουδάκι της από τη γιαγιά της.
Η Rosy ξυπνάει το πρωί κάθε μέρα.
Αφού η Rosy ξυπνήσει, βγαίνει έξω.
Ερώτηση: Η Rosy ξύπνησε το πρωί ή το απόγευμα;
Απάντηση: Η Rosy ξύπνησε το πρωί.
Κάθε μέρα, όταν ξυπνάει το πρωί, είναι πάντα ενθουσιασμένη να βγει έξω και να περιμένει να δει αν έρχονται κάποιοι συμπαίκτες.
Η Ρόζι έχει πέντε ξαδέρφια.
Τα ξαδέρφια της Rosy μένουν απέναντι.
Τα ξαδέρφια της Rosy παίζουν.
Ζηλεύει πολύ τα ξαδέρφια της απέναντι γιατί είναι πέντε αδερφές που παίζουν συνέχεια.
Ερώτηση: Πόσα ξαδέρφια έχει η Rosy;
Απάντηση: Η Rosy έχει πέντε ξαδέρφια.
Μια μέρα, τα ξαδέρφια της Rosy χτύπησαν την πόρτα τους και τη ρώτησαν αν ήθελε να παίξει.
Εκείνη χαμογέλασε και είπε: «Φυσικά! Ελάτε!"
Τότε η Ρόζι έσπευσε να πάρει το κουτί με τα παιχνίδια της.
Έριξε κάθε παιχνίδι από το κουτί της και έδωσε τα πάντα στα ξαδέρφια της.
Μπορείτε να δείτε την ευτυχία στα μάτια της Rosy καθώς δίνει τα παιχνίδια της στα ξαδέρφια της.
Έπαιζαν όλη μέρα και η Ρόζη ήταν πολύ χαρούμενη εκείνη τη μέρα.
Ερώτηση: Πόσο καιρό έπαιζε η Rosy με τα ξαδέρφια της;
Απάντηση: Η Ρόζη έπαιζε με τα ξαδέρφια της όλη μέρα.
Η Ρόζι άκουσε κάποιον να μιλάει.
«Ρόζι, πες στα ξαδέρφια σου ότι η μαμά τους είναι εδώ και πρέπει να πάνε σπίτι τώρα».
Ήταν η μαμά της Rosy από έξω.
Τότε η Ρόζι ένιωσε λίγο λυπημένος, αλλά κατάφερε να χαμογελάσει, νομίζοντας ότι ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής της.
Έγνεψε στα ξαδέρφια της και είπε: «Τα λέμε ξανά αύριο!»
«Ευχαριστώ για τα παιχνίδια, Rosy!» τα ξαδέρφια της έγνεψαν πίσω.
Μια άλλη μέρα, η Rosy σηκώθηκε από το κρεβάτι και ήταν πολύ ενθουσιασμένη που έπαιζε με τα ξαδέρφια της και άλλους συμπαίκτες.
Όμως οι ώρες περνούσαν και κανένα από τα ξαδέρφια της δεν ήρθε.
Ήταν πολύ λυπημένη και αναστατωμένη ενώ περίμενε στην πόρτα.
Έπειτα γύρισε και άκουσε, «Ρόζι!»
Ήταν ο Άρον, ένας από τους συμπαίκτες της.
«Θες να παίξουμε;» ρώτησε ο Άρον.
"Φυσικά!" απάντησε η Ρόζι.
Η Ρόζι χαμογέλασε και άρχισε να παίζει.
Η Ρόζη πήρε ένα άλλο κουτί με παιχνίδια από το δωμάτιό της και τα έδωσε στον Άρον.
Η Rosy και ο Aron έπαιξαν μαζί.
Η Rosy και ο Aron έπαιξαν για δύο ώρες.
Έπαιζαν χαρούμενοι για δύο ώρες, αλλά ο Άρον είπε στη Ρόζι ότι έπρεπε να πάει σπίτι.
«Μην ανησυχείς, Άρον, μπορείς ακόμα να κρατήσεις τα παιχνίδια μου μαζί σου».
Η Rosy θέλει να βεβαιωθεί ότι οι συμπαίκτες της θα επιστρέψουν δίνοντάς τους τα παιχνίδια της.
Η Ρόζη μετά κάθισε στον καναπέ τους και ήταν και πάλι πολύ χαρούμενη.
Ήρθε ένα άλλο πρωί και η Ρόζη περίμενε να έρθουν οι συμπαίκτες της.
«Τα ξαδέρφια μου ή ο Άρον θα έρθουν σίγουρα, μαμά!» Η Ρόζι είπε στη μαμά της καθώς η μαμά της ετοίμαζε σνακ.
Ήταν ήδη 5 το απόγευμα και δεν ήρθε κανένας από τους ξαδέρφους ή τους συμπαίκτες της.
Η Ρόζη κάθισε στο κρεβάτι της και κοίταξε τα κουτιά της.
Δεν της έμειναν παιχνίδια.
Ούτε ένα.
Συνειδητοποίησε ότι έδινε τα παιχνίδια της στους συμπαίκτες της για να μείνουν, αλλά παρόλα αυτά την άφησαν και δεν επέστρεψαν ποτέ ξανά για να παίξουν μαζί της.
Η Ρόζη άρχισε να κλαίει στο μαξιλάρι της και ξαφνικά σταμάτησε να κλαίει όταν το χέρι της άγγιξε ένα μαλακό και τραχύ παιχνίδι.
Ήταν ο Τέντι, το παλιό της αρκουδάκι.
Ήταν μαζί της σε όλη τη διάρκεια.
Αγκάλιασε τον Τέντι.
«Είσαι ακόμα εδώ και μην με αφήσεις ποτέ».
Η Rosy άρχισε πάλι να κλαίει, συνειδητοποιώντας ότι δεν χρειάζεται να δώσει όλα τα παιχνίδια της σε φίλους και συμπαίκτες.
Μερικές φορές, το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ένας φίλος ή μερικές φορές χρειάζεται να εκτιμήσουμε τον εαυτό μας και να συνειδητοποιήσουμε την αξία μας.

Rosy and Teddy
This is Rosy.
Rosy is a girl.
Rosy lives with her mom.
Rosy and her mom live in a village.
Question: Is Rosy a boy or a girl?
Answer: Rosy is a girl.
Rosy is a girl who lived with her mom in a village.
Rosy is a very nice and sweet girl.
Rosy has a teddy bear.
Rosy’s grandmother gave her the teddy bear.
The teddy bear is old and rugged.
Rosy likes to play.
Rosy has no siblings.
Rosy has no one to play with except for her old, rugged teddy bear from her grandmother.
Question: Who gave a teddy bear to Rosy?
Answer: Rosy’s grandmother gave a teddy bear to Rosy.
Question: Is Rosy’s teddy bear new or old?
Answer: Rosy’s teddy bear is old.
Rosy is a very nice and sweet girl, but she has no siblings or playmates at home except for her old, rugged teddy bear from her grandmother.
Rosy wakes up in the morning every day.
After Rosy wakes up, she goes outside.
Question: Did Rosy wake up in the morning or in the afternoon?
Answer: Rosy woke up in the morning.
Every day when she wakes up in the morning, she is always excited to go outside and wait to see if there are any playmates coming.
Rosy has five cousins.
Rosy’s cousins live across the street.
Rosy’s cousins are playing.
She is very jealous of her cousins across the street because they are five sisters who are always playing.
Question: How many cousins does Rosy have?
Answer: Rosy has five cousins.
One day, Rosy’s cousins knocked on their door and asked if she wanted to play.
She smiled and said, “Of course! Come in!”
Rosy then rushed to get her box of toys.
She poured every single toy from her box and gave everything to her cousins.
You can see the happiness in Rosy’s eyes as she gives her toys to her cousins.
They were playing the whole day, and Rosy was very happy that day.
Question: How long was Rosy playing with her cousins?
Answer: Rosy was playing with her cousins the whole day.
Rosy heard someone talking.
“Rosy, tell your cousins that their mom is here and they need to go home now."
It was Rosy’s mom from outside.
Rosy then felt a bit sad, but she still managed to smile, thinking that it was the best day of her life.
She waved to her cousins and said, “See you again tomorrow!”
“Thanks for the toys, Rosy!” her cousins waved back.
On another day, Rosy got up from bed and was very excited to play with her cousins and other playmates.
But the hours passed by, and none of her cousins came.
She was very sad and upset while waiting at the door.
She then turned around and heard, “Rosy!”
It was Aron, one of her playmates.
“Do you want to play?” asked Aron.
“Of course!” Rosy replied.
Rosy smiled and started playing.
Rosy got another box of toys from her room and gave them to Aron.
Rosy and Aron played together.
Rosy and Aron played for two hours.
They were happily playing for two hours but Aron told Rosy that he needed to go home.
“Don’t worry, Aron, you can still keep my toys with you.”
Rosy wants to make sure that her playmates will come back by giving her toys to them.
Rosy then sat on their couch and was very happy again.
Another morning came, and Rosy was waiting for her playmates to come.
“My cousins or Aron will surely come, mom!” Rosy told her mom as her mom was preparing snacks.
It was already 5 in the afternoon, and none of her cousins or playmates came.
Rosy sat on her bed and looked at her boxes.
There were no toys left for her.
Not even one.
She realized that she was giving her toys to her playmates for them to stay, but they still left her and never came back to play with her again.
Rosy started to cry on her pillow, and she suddenly stopped crying when her hand touched a soft and rugged toy.
It was Teddy, her old teddy bear.
It was with her all along.
She hugged Teddy.
"You’re still here, and never leave me."
Rosy again started to cry, realizing that she doesn't need to give away all her toys to friends and playmates.
Sometimes, all we need is one friend, or sometimes we need to appreciate ourselves and realize our own worth.