Moje potrzeby i zainteresowania są inne, a reszta świata chce, żebym zachowywał się inaczej.

Ja jestem bardzo emocjonalną (niestety) i indywidualistyczną osobą, to znaczy, że wszystko, co robię ma swoją przyczynę w poszukaniu znaczenia siebie iwłasnego "ja" i sensu swojego istnienia.

"znaczenia siebie" nie jest gramatycznie poprawnie.

Może być "swojego znaczenia", ale w korekcie zaproponowałem inną wersję, żeby nie powtarzać słowa "swojego".

Moje uczucia i tożsamość przeprowadzakierują mnieą, ale to może kolidować z oczekiwaniami społecznymi i stabilnością w życiu.

Nie jestem pewien, czy dokładnie to miałeś na myśli.

Próbuję przejiść dwoma równoległymui drogami: z jednej strony muszę martwić się o posiadaniue dobrze płatnąej pracęy i dobrąej karieręy, posiadaniue dzieci, osiągnięciue sukcesu (zwłaszcza finansowyego) itd., a te wszystkiele to są dla mnie kwestiamie drugorzędnymie; z drugiej chcę zajmować się swoim zdrowiem psychicznym, doganirealizować swoje pasje, zrozumieć kim jestem i po co żyję.

1. "Iść" jest bardziej ogólne, "przejść" sugeruje pewien początek i koniec czynności, na przykład "przejść na drugą stronę drogi", ale też może być "przejść przez życie".
2. Muszę martwić się o (co?) posiadanie (czego?) pracy. — różne przypadki użyte w jednym zdaniu.
Inny przykład: Martwię się o (co?) stan zdrowia (kogo?) babci.

Nie wiem, czy udało mi się wyrazić się jaśniejasno.

Moje potrzeby i zainteresowania są inne, a reszta świata chce, żebym zachowywał się inaczej.

"zachował się" - czynność jednorazowa, w określonej sytuacji; "zachowywał się" - czynność powtarzalna

Ja jestem bardzo emocjonalną (niestety) i indywidualistyczną osobą, a to znaczy, że wszystko, co robię, ma swoją przyczynę w poszukiwaniu znaczenia siebie iwłasnej wartości i sensu swojego istnienia.

Możesz też podzielić to zdanie na dwa, tak jak sugerował kolega.

MojeKieruję się swoimi uczuciami i tożsamość przeprowadzają mniecią/Pozwalam, by kierowały mną moje uczucia i tożsamość, ale to może kolidować z oczekiwaniami społecznymi i stabilnością w życiu.

Próbuję przejiść dwoiema równoległymui drogami: z. Z jednej strony muszę martwić się o posiadaniue dobrze płatnąej pracęy i dobrą karieręzrobienie kariery/osiągnięcie pozycji zawodowej, posiadaniue dzieci, osiągnięciue sukcesu (zwłaszcza finansowy)ego), itd., a teo wszystkie sąo jest dla mnie kwestiamisprawą drugorzędnymi; zą. Z drugiej strony chcę zajmować się swoim zdrowiem psychicznym, doganirealizować swoje pasje/kierować się swoimi pasjami/podążać za swoimi pasjami, rozumieć kim jestem i po co żyję.

Problem jest taki, że czuję odz zewnątrz presję, by traktować priorytetowo akurat te sprawy, które uważam za mniej ważne i, a to oznacza zaniedbywaćnie siebie.

Sformułowanie w zdaniu oryginalnym sugeruje, że presja z zewnątrz zakłada, między innymi, zaniedbywanie siebie. Chyba jednak nie stawiałabym tak kategorycznej tezy. Zaniedbywanie siebie jest skutkiem presji na priorytetowe traktowanie innych spraw. Myślę, że nikt by wprost nie powiedział, że powinieneś zaniedbywać siebie.

Nie wiem, czy udało mi się wyrazić się jaśniesno.

Moje potrzeby i zainteresowania są inne, a reszta świata chce, żebym zachowywał się inaczej.

Ja jestem bardzo emocjonalną (niestety) i indywidualistyczną osobą, t. To znaczy, że wszystko, co robię ma swoją przyczynę w poszukiwaniu znaczenia siebie i swojego istnienia.

Próbuję przejść dwoma równoległymu drogami: z jednej strony muszę martwić się o posiadaniue dobrze płatnąej pracęy i dobrą karierę, posiadaniue dzieci, osiągnięciue sukcesu (zwłaszcza finansowyego) itd., ale te wszystkie rzeczy są dla mnie kwestiami drugorzędnymi; z drugiej chcę zajmować się swoim zdrowiem psychicznym, doganirozwijać swoje pasje, rozumieć kim jestem i po co żyję.

Nie wiem, czy udało mi się wyrazić się jaśniesno.