Feb. 22, 2024
Krótka recenzja na „Przygody Tomka Sawyera”
O tym, że „Przygody Tomka Sawyera” jest pełne różnych ciekawych wydarzeń, przygód, dialogów, wynalazek, interesujących rozwiązań niezwykłych sytuacji i td. I tp. – dowicie się od każdego dziecka lub nastolatka które przecytało tę ksiażke.
Bardziej interesujacym i niespodzianym jest ten fakt, że dorosły człowiek, podczas odczytania, może ujawnić swoje własne zachowanie w dzieciństwie przez różnych postaci w opowiadaniu.
Powoływując na filmik „"Wewnętrzne Dziecko" - ściema, którą nas karmią” z YouTuba, w którym Natalia powiedziała: „Dziecko jest siedliskiem uczuć, impulsów, pragnień. Doznaje silnych ALE KRÓTKOTRWAŁYCH EMOCJI – radości szczęścia, euforii, ale też rozpaczy, wściekłości, złości...” - wszystkie te definicje można porównać do książki i do postaci Thomasza, który, naprzykład, w sytujacji rozstania z Beky Tatcher (której właśnie spotkał 2-3 dni wcześniej), myślał w taki przygnębiający sposób :„Myślał, że życie jest jednym pasmem udręk i prawie zazdrościł Jimowi Hodgersowi, który kilka dni temu wyzwolił się od niego. Wyobrażał sobie, jak dobrze i słodko jest tak leżeć i śnić wiecznie....”.
Otóż według tego przykładu, jeżeli czytelnik już jest dojrzały, można przypomnieć sobie, że też kiedyś mieliśmy takie zachowanie, szybko się oburzaliśmy, szybko przebaczaliśmy, szybko się zakochiwaliśmy i szybko zapominaliśmy o wszystkim. Czyli nastrój dziecka zmieniał się z taką prędkością z jaką się zmieniają światła na skrzyżowaniu. I to można bardzo wyraźnie obserwować w tej książce.
Krótka recenzja na „Przygodyód Tomka Sawyera”
"Recenzja czego?" albo "recenzja z czego?" — tego typu informację można znaleźć na https://wsjp.pl/haslo/podglad/1854/recenzja
Inna opcja to: "Krótka recenzja książki «Przygody Tomka Sawyera»". Jest to także ilustracja typowego użycia znaków interpunkcyjnych przy zagnieżdżonych cytatach.
Więcej na https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/cytat-w-cytacie;13079.html.
O tym, że „Przygody Tomka Sawyera” jest pełne różnych ciekawych wydarzeń, przygód, dialogów, wynalazeków, interesujących rozwiązań niezwykłych sytuacji, i tp. itd.
Zawodzi mnie intuicja, a przecież nie jestem językoznawcą, aby rozstrzygnąć, czy zdanie "«Przygody Tomka Sawyera» jest pełne..." jest poprawne. Chyba tak, ale ja bym użył "są".
– dowiecie się od każdego dziecka lub nastolatka, którezy przeczytałoli tę ksiaążkeę.
Albo "...nastolatka, który przeczytał "
Brawo za "tę książkę" zamiast "***tą książkę***", bo to częsty błąd Polaków.
Bardziej interesujaącym i niespodzianym jest ten fakt, że dorosły człowiek, podczas odczytania, może ujawnić swoje własne zachowanie w dzieciństwie przez różnyche postacie w opowiadaniueści.
Opowiadanie — krótki utwór literacki pisany prozą
Powieść — długi, wielowątkowy utwór literacki pisany prozą
Postacie czy postaci — obie formy są właściwe
Nie do końca rozumiem sens tego zdania. Czy ta interpretacja jest właściwa: "Dorosły człowiek może zrozumieć swoje zachowanie w dzieciństwie patrząc na różnych bohaterów powieści."?
Powoływującam się na filmik „"«Wewnętrzne Ddziecko"» - ściema, którą nas karmią” z YouTuba, w którym Natalia powiedziała: „Dziecko jest siedliskiem uczuć, impulsów, pragnień.
Używając konstrukcji "Powołując się na" należy ją uzupełnić zdaniem, które ma ten sam podmiot, np.: "Powołując się na ...., muszę stwierdzić, że...". W tym przykładzie podmiotem jest domyślne ja. W tym długim zdaniu nie widzę tej dalszej części, więc najlepiej jest to zdanie podzielić na kawałki.
Doznaje silnych ALE KRÓTKOTRWAŁYCH EMOCJI – radości, szczęścia, euforii, ale też rozpaczy, wściekłości, złości...” - wszystkie te definicje można porównać do książki i do postaci Thomaszka, który, na przykład, w sytujacji rozstania z Becky Thatcher (któreją właśnie spotkał 2-3 dni wcześniej), myślał w taki przygnębiający sposób :„Myślał, że życie jest jednym pasmem udręk i prawie zazdrościł Jimowi Hodgersowi, który kilka dni temu wyzwolił się od niego.
Nie wiem, czy spolszczono imiona innych bohaterów powieści. Warto trzymać się jednej wersji, polskiej lub angielskiej. Zmieniłem na "Tomek", bo tak jest w tytule.
Wyobrażał sobie, jak dobrze i słodko jest tak leżeć i śnić wiecznie....”.
Otóż według tego przykładu, jeżelidojrzały czytelnik już jest dojrzały, możnae przypomnieć sobie, że też kiedyś mieliśmy takietak się zachowanie,ywał; szybko się oburzaliśmy, szybko przebaczaliśmy, szybko się zakochiwaliśmy i szybko zapominaliśmy o wszystkim.
W języku polskim można opuścić podmiot zdania, ale konstruując długie zdania złożone, należy pamiętać o tym opuszczonym podmiocie. Często trzeba zapewnić, że ten sam podmiot użyty jest w każdym zdaniu współrzędnym. W tym zdaniu, po moich poprawkach, w części przed średnikiem ten domyślny podmiot to on, a po średniku — my.
Trudno jest mi sformułować generalną zasadę, ale na tę zgodność podmiotów na pewno trzeba zwrócić uwagę.
Czyli nastrój dziecka zmieniał się z taką prędkością z jaką się zmieniają światła na skrzyżowaniu.
I to można bardzo wyraźnie zaobserwować w tej książce.
"Zaobserwować" bardziej tu pasuje.
Feb. 25, 2024
"Dorosły człowiek może zrozumieć swoje zachowanie w dzieciństwie patrząc na różnych bohaterów powieści."
- Dokaładnie.
Dziękuję bardzo za korektę. Szczerze mówiąc, napisałem to naprędce i nie miałem czasu, aby rozwinąć swoją myśl bardziej )
Feb. 25, 2024
Moi zdaniem warto jest próbować sięgać poza strefę komfortu, dalej niż pozwalają obecne umiejętności. Ja to robię pisząc teksty francuskie. Jesteś na właściwym tropie.
|
Bardziej interesujacym i niespodzianym jest ten fakt, że dorosły człowiek, podczas odczytania, może ujawnić swoje własne zachowanie w dzieciństwie przez różnych postaci w opowiadaniu. Bardziej interesuj Opowiadanie — krótki utwór literacki pisany prozą Powieść — długi, wielowątkowy utwór literacki pisany prozą Postacie czy postaci — obie formy są właściwe Nie do końca rozumiem sens tego zdania. Czy ta interpretacja jest właściwa: "Dorosły człowiek może zrozumieć swoje zachowanie w dzieciństwie patrząc na różnych bohaterów powieści."? |
|
Powoływując na filmik „"Wewnętrzne Dziecko" - ściema, którą nas karmią” z YouTuba, w którym Natalia powiedziała: „Dziecko jest siedliskiem uczuć, impulsów, pragnień. Powoł Używając konstrukcji "Powołując się na" należy ją uzupełnić zdaniem, które ma ten sam podmiot, np.: "Powołując się na ...., muszę stwierdzić, że...". W tym przykładzie podmiotem jest domyślne ja. W tym długim zdaniu nie widzę tej dalszej części, więc najlepiej jest to zdanie podzielić na kawałki. |
|
Krótka recenzja na „Przygody Tomka Sawyera” Krótka recenzja "Recenzja czego?" albo "recenzja z czego?" — tego typu informację można znaleźć na https://wsjp.pl/haslo/podglad/1854/recenzja Inna opcja to: "Krótka recenzja książki «Przygody Tomka Sawyera»". Jest to także ilustracja typowego użycia znaków interpunkcyjnych przy zagnieżdżonych cytatach. Więcej na https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/cytat-w-cytacie;13079.html. |
|
O tym, że „Przygody Tomka Sawyera” jest pełne różnych ciekawych wydarzeń, przygód, dialogów, wynalazek, interesujących rozwiązań niezwykłych sytuacji i td. O tym, że „Przygody Tomka Sawyera” jest pełne różnych ciekawych wydarzeń, przygód, dialogów, wynalaz Zawodzi mnie intuicja, a przecież nie jestem językoznawcą, aby rozstrzygnąć, czy zdanie "«Przygody Tomka Sawyera» jest pełne..." jest poprawne. Chyba tak, ale ja bym użył "są". |
|
I tp. |
|
– dowicie się od każdego dziecka lub nastolatka które przecytało tę ksiażke. – dowiecie się od każdego dziecka lub nastolatka, któr Albo "...nastolatka, który przeczytał " Brawo za "tę książkę" zamiast "***tą książkę***", bo to częsty błąd Polaków. |
|
Wyobrażał sobie, jak dobrze i słodko jest tak leżeć i śnić wiecznie....”. This sentence has been marked as perfect! |
|
Otóż według tego przykładu, jeżeli czytelnik już jest dojrzały, można przypomnieć sobie, że też kiedyś mieliśmy takie zachowanie, szybko się oburzaliśmy, szybko przebaczaliśmy, szybko się zakochiwaliśmy i szybko zapominaliśmy o wszystkim. Otóż według tego przykładu, W języku polskim można opuścić podmiot zdania, ale konstruując długie zdania złożone, należy pamiętać o tym opuszczonym podmiocie. Często trzeba zapewnić, że ten sam podmiot użyty jest w każdym zdaniu współrzędnym. W tym zdaniu, po moich poprawkach, w części przed średnikiem ten domyślny podmiot to on, a po średniku — my. Trudno jest mi sformułować generalną zasadę, ale na tę zgodność podmiotów na pewno trzeba zwrócić uwagę. |
|
Czyli nastrój dziecka zmieniał się z taką prędkością z jaką się zmieniają światła na skrzyżowaniu. This sentence has been marked as perfect! |
|
I to można bardzo wyraźnie obserwować w tej książce. I to można bardzo wyraźnie zaobserwować w tej książce. "Zaobserwować" bardziej tu pasuje. |
|
Doznaje silnych ALE KRÓTKOTRWAŁYCH EMOCJI – radości szczęścia, euforii, ale też rozpaczy, wściekłości, złości...” - wszystkie te definicje można porównać do książki i do postaci Thomasza, który, naprzykład, w sytujacji rozstania z Beky Tatcher (której właśnie spotkał 2-3 dni wcześniej), myślał w taki przygnębiający sposób :„Myślał, że życie jest jednym pasmem udręk i prawie zazdrościł Jimowi Hodgersowi, który kilka dni temu wyzwolił się od niego. Doznaje silnych ALE KRÓTKOTRWAŁYCH EMOCJI – radości, szczęścia, euforii, ale też rozpaczy, wściekłości, złości...” - wszystkie te definicje można porównać do książki i do postaci T Nie wiem, czy spolszczono imiona innych bohaterów powieści. Warto trzymać się jednej wersji, polskiej lub angielskiej. Zmieniłem na "Tomek", bo tak jest w tytule. |
You need LangCorrect Premium to access this feature.
Go Premium