Czy to marzeniesen?

"Czy to sen?" - upewnienie się w trakcie sytuacji, która jest miła i nierealna
"Czy to był sen?" - jako podsumowanie nierealnej historii

Żyć jest najdziwnieszcie bywa zaskakujące i Ania dobrze to tym wie.

"Dziwny" ma trochę negatywną konotację, można powiedzieć też np. "nieprzewidywalne"

Ania jest niezwykłą dziewczyną:, od urodzenia myli rzeczywistość z marzeniami.

Dwukropków ":" używamy głównie przy wyliczaniu.

NormalnieZazwyczaj noc jest czasem odpoczynku, w którym przestajemy żyć i zaczynamy się marzyć i w marzenidniem codziennym i zaczynamy śnić, a w snach wszystko jest możliwe.

1. Normalnie jest OK, lepiej brzmi "zazwyczaj", "z reguły"
2. samo "przestać żyć" = umrzeć
3. "żyć dniem codziennym", albo tak jak koleżanka napisała "rzeczywistością"
4. marzyć -> marzy się zazwyczaj na jawie, "marzyć się" - jako zwrotny czasownik z "się" oznacza życzenie
5. w polskim jest tendencja do unikania wielu "i", więc zdania, w których wymieniasz przeciwstawne rzeczy, możesz rozdzielić przy pomocy ", a"

Dla Anii nie ma żadnej granicy między rzeczywistość i marzenie:cią a snem, gdy idzie do łóżka, czuje się, jakby nie potrafiła spać.

tutaj "i" możesz swobodnie wymienić na "a", ale już bez przecinka :)

między *czymś* a *czymś* - stosujemy przypadek narzędnik (z kim? z czym?)

Po kilku godzin,ach poddaje się i decyduje nie spać tej nocy.

Mama, tata, brat - wszyscy w domu śpią oprócz niej.

"To zdenerwujące, ale chceę być pozytywna: ", chyba mogę być produktywna i zrobić coś bezużytecznego, zamiast leżeć naw łóżku całeją nocy".

Gdy nie potrafi spać, ona pisze.

Długopis szybko płynie napo papierze jak lśniące białe łabędzie na rzece, opisując dalekie światy, w których mieszkają wróżki i elfy, w którym książęta ratują księżniczki i prawdziwa miłość zawsze zwycięży.

Ona sama czuje się jakby była księżniczką, czekającą na jej księcia z bajki w wysokiej wieżyw wysokiej wieży na księcia z bajki.

"czekającą na jej księcia z bajki w wysokiej wieży." - tutaj wskazujemy, że książę jest w wysokiej wieży
"czekającą w wysokiej wieży na księcia z bajki." - ona czeka w wysokiej wieży

Lśniące motyle lecatają dookoła niej jak tańczące gwiazdy wna niebie i nagle wieża znika.

pyta sobieię, podczas gdy wszystko powolniei znika: n. Nie ma już wieży, ani pięknych książąt, nie ma już światła słońca, ani lśniących motyli i. Ania zostaje całkiem sama.

ciekawostka: "ani Ani" też byłoby poprawne:)

Długopis przestaje napisać i Ania czuje się coraz słabsza, jakby umierała... Zamyka oczy i wszystko się kończy.

napisać - dokonany
pisać - niedokonany

"Aniou, Aniou, obudź się.

Przyjdziesz późniejSpóźnisz się do szkoły" nieznany głos słychać mówić.

Przyjdziesz później do szkoły - jest poprawne, ale znaczy, że ktoś nie ma obowiązku ść wcześniej
Spóźnisz się do szkoły - znaczy, ktoś będzie później niż ma obowiązek

Ania otwiera oczy i p. Piękny chłopiec stajeoi przed nią.

"A gGdzie jestem?

pyta nieznanjomego chłopca.

Rozgląda się i daje sobie sprawę, że leży w pośrodku wielkiej łąki.

Chłopiec śmieje się i mówi: "jJestem twoim księciem, a ty powinnaś iść do szkoły.

Nie bój się, mój biały koń będzie nas tam prowadził nas tam".

Ania wstaje się i rozgląda się, pytając: "czy to marzeniesen?

Czy to marzeniesen?

W kontekście całego tekstu wydaje mi się, że "sen" będzie lepszym wyrazem niż "marzenie". Nie bardzo wiem, jak Ci to wytłumaczyć, ale "sen" (w sensie nie czynności spania, ale właśnie czegoś podobnego do marzenia) to coś, co nam się przydarza, czego nie oczekujemy, co nas zaskakuje. "Marzenie" wychodzi od nas, my mamy siłę sprawczą, żeby marzyć. Dlatego o coś nierzeczywistego, co nam się przydarza, pytamy "czy to sen?", a nie "czy to marzenie?".

Żyćcie jest najdziwnieszeczymś bardzo dziwnym i Ania dobrze to wie.

Nie jestem pewna, czy dobrze rozumiem to stwierdzenie z początku zdania, ale stopień najwyższy jakoś dziwnie mi tu brzmi.

Normalnie noc jest czasem odpoczynku, w którym przestajemy żyć rzeczywistością i zaczynamy się marzyć i, a w marzeniach wszystko jest możliwe.

Użycie "a" po przecinku podkreśla pewien kontrast w tym zdaniu (rzeczywistość - sen/marzenie).

Dla Anii nie ma żadnej granicy między rzeczywistośćcią i marzeniem: gdy idzie do łóżka, czuje się, jakby nie potrafiła spać.

Po kilku godzin,ach poddaje się i decyduje/postanawia nie spać tej nocy.

"Postanawia" jako alternatywa, ale dla mnie brzmi lepiej.

Mama, tata, brat - wszyscy w domu śpią oprócz niej.

To zdenerwujące, ale chce bymyśleć pozytywnaie: "chyba mogę być produktywna i zrobić coś bezużytecznego, zamiast leżeć na/w łóżku (przez) całeją nocy".

Raczej pewnie "w łóżku" niż "na łóżku". Z tekstu wynika, że przez kilka godzin próbuje zasnąć, a więc pewnie jest w pościeli. "Na łóżku" oznacza leżenie na pościelonym łóżku.
"przez" jest opcjonalne.

Gdy nie potrafimoże spać, ona pisze.

Kilka zdań wcześniej "potrafi" pasowało. Tutaj raczej nie. Ona próbuje spać, ale nie może zasnąć.

Długopis szybko płynie napo papierze jak lśniące białe łabędzie na rzece opisując dalekie światy, w których mieszkają wróżki i elfy, w którym książęta ratują księżniczki i prawdziwa miłość zawsze zwycięży.

Ona sama czuje się jakby była księżniczką czekającą na jej księcia z bajki w wysokiej wieżyw wysokiej wieży na swojego księcia z bajki.

Zmieniłam szyk na bardziej naturalny i jednoznaczny, żeby nie brzmiało to jak "bajka (która jest) z wysokiej wieży". Użycie "swojego/swego" wyklucza niejednoznaczność oczywiście bzdurną, ale możliwą, że określenie "jej księcia..." odnosi się do wieży.

Lśniące motyle lecfruwają/latają dookoła niej jak tańczące gwiazdy w niebiena niebie gwiazdy i wieża znika.

pyta soiebie, podczas gdy wszystko powolniei znika: nie ma już wieży ani pięknych książąt, nie ma już światła słońca, ani lśniących motyli i Ania zostaje całkiem sama.

mówi - komu? czemu? -> sobie
pyta - kogo? co? - siebie

Długopis przestaje napisać i Ania czuje się coraz słabsza, jakby umierała... Zamyka oczy i wszystko się kończy.

"Aniou, Aniou, obudź się.

Przyjdzieszź później do szkoły" nieznany głos słychać mówić- słychać, jak mówi nieznany głos.

"Przyjdziesz -> Przyjdź"
Nie wiem, czy dobrze zgaduję, że chodzi o tryb rozkazujący.

Ania otwiera oczy i piękny chłopiec staje przed niąstaje przed nią piękny chłopiec.

pyta nieznanjomego chłopca.

W odniesieniu do osób częściej używa się przymiotnika "nieznajomy" (który bywa też rzeczownikiem, np. "Nieznajomy uśmiechnął się do mnie").

Rozgląda się i zdaje sobie sprawę, że leży w/na środku wielkiej łąki.

Chłopiec śmieje się i mówi: "jJestem twoim księciem, a ty powinnaś iść do szkoły.

Nie bój się, mój biały koń będzie prowadził nas tamnas tam zaprowadzi".

Ania wstaje się i rozgląda się pytając: "czy to marzenie?sen?".

".