Jest religijny, a. Zawsze gdy rozmawiamy o religii, zawsze pytam sobstanawiam się, czy religia jest naprawdę ważna.¶
Jest religijny. Gdy rozmawiamy o religii, zawsze zadaję sobie pytanie, czy religia jest naprawdę ważna.

Według mnie, gdy rozbijemy to długie zdanie na dwa krótsze, brzmi to bardziej naturalnie.

Myślę, że dla wielu ludzi wierzenie w jakiegoś boga jest pocieszającą myślą.

Poprawiłem, by było gramatycznie.

Czuliby się osamotnieni i cierpiaeliby.

Widzę to w tamtym chłopaku tak i wjak i w (mojej/jego) rodzinie.

Pasuje tam wsadzić przyimek — wtedy brzmi bardziej naturalnie.

Wyglądają jak ludzie, którzy po prostu potrzebują przewodnika, by poprowadzić dobre i satysfakcjonujące życie.

Ja jednak nie myślę, że dla mnie religia jest ważna.

"dla mnie" jest niepotrzebne, bo zacząłeś zdanie od "Ja". To, że to Twoje zdanie wynika z kontekstu.

Nie chcę mówić, że Bóg nie istnieje (czego o tym wiem? ), ale czegoży to ważne, czy istnieje, czy nie?

Nie rozumiem, dlaczego muszę potrzebkoniecznie szukać sensu w tym wszystkim, szukać czegoś większego.

Złe słowo.

Dla mnie najważniejsze w tym życiu jestto najpierw zrozumieć najpierw gdzie ja jestem, a dopiero potem szukać mojego miejsce na świecie.

Szyk zdania trochę mylący. Poprawiłem.

Poszukiwanie czegoś innego, któr, czego nawet nie możemy zrozumieć, wydaje mi się pustą stratą czasu.

Pamiętam, co mi powiedziała jedpewna ateistka: o. Ona trochę zazdrościła teistówludziom wierzącym, bo gdy czują się źle, Bóg może ich pocieszyć, ale dla ateistów nikogo nie ma tam naw niebie... gdy Jeśli chodzi o mnie, nawet jeśli nie zaprzeczam istnieniau Boga, jego możliwe istnienie mnie wcalwcale mnie nie uspokoaja.

Długie zdanie. Rozbijaj na krótsze, wtedy lepiej się to czyta. Poprawiłem, by było bardziej naturalnie.

Wręcz przeciwnie, czułbym się nawet smutniejszy, wiedząc, że Bóg jest, ale nic nie robi dla ludzi...

Jest religijny, a gdy rozmawiamy o religii, zawsze pytam soiebie, czy religia jest naprawdę ważna.

Zamiast "pytam siebie" można powiedzieć "zastanawiam się", co brzmi bardziej naturalnie. Albo tak, jak proponuje mareczek: "zadaję sobie pytanie".

Myślę/Sądzę/Uważam, że dla wielu ludzi wierzenieara w jakiegoś boga jest pocieszającą myślą.

Wolałabym nie używać czasownika "myśleć" i rzeczownika "myśl" w tym samym zdaniu, dlatego proponuję synonimy.

Czuliby się osamotnieni i cierpiaeliby.

Widzę to wu tamtymego chłopakua, tak i wjak i u (jego/mojej) rodziniey.

Dobrze byłoby uściślić, o czyją rodzinę chodzi - jego czy Twoją.

Wyglądają jakdają mi się ludźmi/Sprawiają wrażenie ludzie, którzy po prostu potrzebują przewodnika, by poprowadzić dobre i satysfakcjonujące życie.

Ja jednak nie myślę, że dla mnie religia jestuważam religii za coś dla mnie ważnego/...za sprawę dla mnie ważnaą.

Albo prościej: "Jednak dla mnie religia nie jest ważna".

Nie chcę mówipowiedzieć, że Bóg nie istnieje (czegoo ja o tym wiem? ), ale czegoży/czemu to ważne, czy istnieje czy nie?

Nie jestem pewna, co miało znaczyć to "czegoż" - "czy"? "czemu"? W każdym razie formy "czegóż"/"czegoż", "czymże", "czemuż" brzmią dość archaicznie i lepiej ich nie używać, chyba że potrzebujesz specjalnie archaizować jakiś tekst.

Nie rozumiem, dlaczego muszę potrzeb/miałbym koniecznie szukać sensu w tym wszystkim, szukać czegoś większego.

Dla mnie najważniejsze w tym życiu jest zrozumieć najpierw gdzie jestem, a potem szukać mojego miejscea na świecie.

Poszukiwanie czegoś innego, którczego nawet nie możemy /nie umiemy/nie potrafimy zrozumieć, wydaje mi się pustą stratą czasu.

Pamiętam, co mi powiedziała jedna/pewna ateistka: ona trochę zazdrościła teistówwierzącym, bo gdy czują się źle, Bóg może ich pocieszyć, ale dla ateistów nikogo nie ma tam naw niebie... gdyJeśli chodzi o mnie, nawet jeśli nie zaprzeczam istnieniau Boga, jego możliwe/ewentualne istnienie mnie wcale mnie nie uspokoaja.

"Zazdrościła teistom" brzmi trochę za bardzo uczenie ze względu na wyraz "teista", który w codziennym języku praktycznie nie występuje. Zwykle ateistom przeciwstawiamy wierzących, choć pewnie nie jest to dokładne przeciwstawienie, bo "ateista" brzmi bardziej kategorycznie niż "niewierzący", prawda?

Wręcz przeciwnie, czułbym się nawet smutniejszy wiedząc, że Bóg jest, ale nic nie robi dla ludzi...

Jest religijny, a gdy rozmawiamy o religii, zawsze pytam soiebie, czy religia jest naprawdę ważna.

Albo "zadaję sobie pytanie"

Myślę, że dla wielu ludzi wierzenieara w jakiegoś boga jest pocieszącą myślą.

Czuliby się osamotnieni i cierpiaeliby.

Widzę to w tamtym chłopaku tjak i w rodzinie.

Wyglądają jakmi się ludzieźmi, którzy po prostu potrzebują przewodnika, by poprowadzić dobre i satysfakcjonujące życie.

Lepiej pasuje tutaj tryb niedokonany.
Wyglądają jak ludzie brzmi niespecjalnie dobrze w tym kontekście moim zdaniem

Ja jednak nie myślę, że dla mnie religia jestnie jest dla mnie ważna.

Nie chcę mówić, że Bóg nie istnieje (czego o tym wiem? ), ale czegoży to ważne, czy istnieje czy nie?

Nie rozumiem, dlaczego muszę potrzebkoniecznie szukać sensu w tym wszystkim, szukać czegoś większego.

Dla mnie najważniejsze w tym życiu jesto zrozumieć najpierw gdzie jestem, a potem szukać mojego miejscea na świecie.

Poszukiwanie czegoś innego, którego nawet nie możemy zrozumieć wydaje mi się pustą stratą czasu.

Pamiętam co mi powiedziała jedna ateistka: ona trochę zazdrościła teistówom, bo gdy czują się źle, Bóg może ich pocieszyć, ale dla ateistów nikogo nie ma tam naw niebie... gdyjeśli chodzi o mnie, nawet jeśli nie zaprzeczam istnieniau Boga, jego możliwe istnienie mnie wcale nie uspokoja.

"W niebie" pasuje lepiej bo jest bardziej przenośne, "Na niebie" są chmury :)

Wręcz przeciwnie, czułbym się nawet smutniejszy wiedząc, że Bóg jest, ale nic nie robi dla ludzi...