Recently corrected public entries
👉 Register to view more posts, get corrections on your writing and correct others.July 22, 2020
Mal arte
A mí me gustaría ser un mal artista, mal con el sentido de sin técnicas, un artista sin patrocinadores, sin audiencia, sin un cuenta de instagram. Por tantos años no me había cultivado la creatividad que quedaba dentro, abandonado. Ya sea con un plato nuevo en la cocina, o una modificación de una camiseta, quiero expresar mis ideas en formas distintas. Quiero manea los cimientos de lo que es establecido.
July 22, 2020
July 21, 2020
Mes connaissances à propos des casserole
En ce moment, je cherche pour une nouvelle casserole parce-que ma ancienne une est en panne. Je l'ai tombé en ne fait pas des attention. Par conséquant, la poignée a cassé.
Depuis, je cherchais pour une autre. D'ailleurs, j'en voudrais un qui est meilleur que ma dernier. Puisque avoir fait ce décision, je apprenais beaucoup à propos des casserole. J'ai fait quelques critères pour ma prochaine.
Premièrement, il faut avoir un intérieur qui n'est pas foncé. Si c'est le cas, il peut être dificile à déterminer le couleur du nourriture pendant cuisinier. Pourtant, avec un inérieur léger, on peut voir des viande pendant brunir.
Deuxièmement, je veux une qui est composé de plusieurs couches de métal. Avec couches d'acier et d'aluminium, le casserole est capable de distribuer mieux le chauffer. Ainsi, on voit un mieux capabilité à cuisiner les nourritures plus également.
Finalement, m'une dernier avait un poignée bois. Par conséquant, je ne pourrais pas le mettre dans mon four. Ce m'empêchais cuisiner quelques recettes qui exigé cela. Ains, je en veux un qui a un poignée à métal donc je peut le mettre dans mon four.
July 21, 2020
July 21, 2020
Le meilleur conseil que j'ai reçu
Le meilleur conseil que j'ai reçu a été de essayer devenir une meilleure personne que j'étais hier. Ça signifie que je dois toujours vouloir m'améliorer, penser à mes défauts et sur quoi je peux travailler. Mais la partie le plus important, c'est que je ne dois pas me comparer aux autres, je le dois faire à moi-même pour que je puisse devenir une meilleure version de moi.
July 21, 2020
Meine Pflanzen
Ich habe zwei Pflanzen: einen Kaktus und einen Farn. Sie sind beide von meinem Job bei einem Gartenladen. Der Kaktus ist klein, aber er ist schon viel gewechselt. Er steht auf dem Bücherregal in meinem Zimmer. Er ist rund und hat viele Dornen. Jetzt braucht er viel Wasser, weil Sommer ist seiner Wechsel-Jahreszeit. Der Farn ist ein Queen Anne Fern, und ist jetzt außerhalb. Er ist sehr groß. Im Herbst werde ich mit meinen Pflanzen nach College umziehen. Ich hoffe, dass sie überleben werden.
July 21, 2020
Das Abendessen!
Heute Abend habe ich ein sehr leckeres Gericht gekocht. Es nahm nur 30 Minuten zum Kochen. Zuerst schnitt ich drei kleine Zwiebeln und dann gab ich drei Löffel Olivenöl in den Herd. Als das Öl warm wurde, gab ich die Zwiebeln in den Herd. Nachdem Zwiebeln ihre Farbe geändert hatten, gab ich eine Dose Fisch in den Herd. Danach habe ich es 10 Minuten lang gemischt. Dann war mein Abendessen bereit.
July 21, 2020
Migajas de pan
Nasrudín dispersó migajas de pan en el redor de su casa.
Eso atrajo la curiosidad de sus vecinos que le preguntaron:
Nasrudín, ¿para qué estás dispersando esas migajas en tu jardín?
Nasrudín contestó: es para evitar que los tigres vengan cerca de mi casa.
Los vecinos se extrañaron: Pero Nasrudín, ¡aquí cerca no hay tigres!
Sí, contestó Nasrudín, ¿no es prueba que mi método es muy efectivo?
¿Se conocen las anécdotas de Nasrudín en tu país?
July 21, 2020
July 21, 2020
USJ
On July 16th, I went to USJ, which means Universal Studio Japan, with my homies. In these days, we have entrance regulation to USJ due to COVID-19, so there was hardly anyone. That's why we could go on attractions that we have to usually wait more than 2hours without waiting. We probably went on about 10rides. I think I don't want to go there when it's doing business as usual because we have to wait hahaha. We all were very tired when we went home, but it was a wonderful memory!
July 21, 2020
Some parts of my cover letter!
Therefore, I am taking this opportunity to submit my application to be part of DLR.
With the combination of my engineering education and research experience, in addition to my work experience, I believe that I have the necessary prerequisites to work at the Institute of Transportation Systems.
After high school, I got a scholarship to obtain my bachelor’s degree in Civil Engineering from Jaipur, India. During my bachelor's, my thesis was about the strengthening of flexible road pavements, in which we used the Benkelman Beam Test to measure the rebound deflection of pavement under a standard wheel load.
( These are some parts of my letter and it would be really nice if you checked their grammar. Thanks!)
July 21, 2020
Staruszek (autor - Władimir Krupin, ja tylko tłumaczył :D)
Na północy Wiatki, we wsi Pestowo, była sprawa, o której być może jest już późno mówić, ale nadal chcę.
Kiedy rozpoczęła się tak zwana kampania rozbiórkowa wsi, staruszek mieszkał we wsi około dwunastu kilometrów od Piestowa. Mieszkał sam. Po pochówku żony nie ożenił się już nigdy więcej, potajemnie chodził na cmentarz, długo siedział przy grobie żony, położył na pagórku dzikie i leśne kwiaty. Ich dzieci były dobre, pracowite, mieszkały we własnych domach, żyły dobrze (teraz jednak wszystkie są biedne), odwiedzały staruszka. Pewnego dnia powiedzieli mu, że jego wioska jest wśród "beznadziejnych", że dostał mieszkanie w centralnej posiadłości, i że ta wioska zostanie zburzona, aby powiększyć grunty orne. Że taki proces toczy się w całej Rosji. "Pomyśl o tym", powiedzieli synowie, "nie możliwe poprowadzić drogi do każdej wsi, poprowadzić prądu, pomyśl w sposób państwowy".
Synowie byli młodzi, łatwo było ich oszukać. Stary człowiek zrozumiał sercem: to jest inwazja na Rosję. Teraz wiemy, że tak było. To było celowe zabójstwo narodu rosyjskiego, dewastacja, a potem zniszczenie ziemi. Rozszerzenie ziemi uprawnej! Szaleństwo! Czy to rozsądne jechać traktorem z centralnego osiedla na dziesięć do piętnastu kilometrów? A wypas? Przecież w pobliżu centralnej posiadłości, wszystko zostanie zdeptane w ciągu jednego lata. A co najważniejsze - osobiste gospodarstwa domowe. Przecież nie będzie ich już w domu, ale na odległośći. Wracasz do domu z pracy wyczerpany, a i tak musisz się przeciągnąć na miejsce dla odchwaszczenia i podlewania. A koszenie? A zwierzęta?
Staruszek nic nie powiedział. Zostawiony sam, wyszedł na podwórko. Prawie wszystko, co było na podwórku, w stajni, w stodole - wszystko miało umrzeć. Staruszek spojrzał na narzędzia i poczuł, że je zdradza. Zalał łaźnię, stary pęknięty piec palił, oczy go swędziły, i staruszek myślał, że płacze od dymu. Pokryty łzami i umazany sadzą, poszedł na cmentarz.
Następnego dnia powiedział swoim synom, że nigdzie nie pójdzie. Powiedzieli: "Choćby idź zobacz mieszkanie. Tam jest ogrzewanie, tam jest prąd, tam jest wodociąg!" Staruszek płasko odmówił.
I tak spędził zimę. Wszyscy sąsiedzi się wyprowadzili. Stare domy rozebrano na drewno na opał, nowe wytoczeno i wywieziono. Staruszek nie miał problemów z drewnem opałowym: synowie dali mu naftę, a co z elektrycznośćią i telewizję, to staruszek mógł się bez nich obejść. Z całego bydła miał trzy kury i koguta, a także kota, i psa, którzy mieszkał na korytarzu. Nawet przy zimnej pogodzie staruszek był nieugięty i nie wpuszczał go do chaty.
Wiosną wyszedł ostateczny porządek. Nacisk przyszedł z góry: ułatwić życie mieszkańcom bezkompromisowych wiosek, powiększyć grunty orne. Stary człowiek również został dotknięty. Nie tylko synowie, ale i władze przyszły go przekonać. Spłonęły resztki szop, wanien i żywopłotu. Stary człowiek praktycznie żył na prochach, jak na środku wypalonego frontu.
I znowu przyszedł szef: "Jesteś świadomym człowiekiem, pomyśl o tym". Spowalniasz postęp. Waszej wioski nie ma już na żadnych mapach. Taka polityka polega na podniesieniu regionu nieczarnej ziemi. Powiem ci więcej: kazali nawet zburzyć cmentarze, jeśli od ostatniego pochówku minęło piętnaście lat".
To, o cmentarzach, najbardziej uderzyło staruszka. Wyobrażał sobie, jak ciągnik przejeżdżał nad jego Anastazją, jak krzyż chylił się i jak wciskałi go w ziemię - nie, to było nie do zniesienia.
Ale synowie najwyraźniej mieli stanowczy nakaz, by zdecydować się na coś z ojcem. Przyjechali na traktorze z przyczepą, zaczęli po cichu dźwigać i ładować rzeczy starego człowieka: łóżko, naczynia, lustro ścienne. Stary człowiek milczał. Podeszli do niego i powiedzieli mu, że jeśli nie pójdzie, zostanie zabrany siłą. Nie uwierzył im, zaczął walczyć. Do siebie postanowił, że zamieszka w lesie, zrobi lepianką. Synowie związali ojca - "Przepraszamy, tato" - wsadzili go do wozu z traktorem i pojechali. Staruszek trząsnął głową i zacierał zęby. Jego pies pobiegł za traktorem, a kot wyskoczył w połowie drogi z rąk jednego z synów i pobiegł z powrotem do wsi.
Po tym staruszek nie powiedział nikomu ani słowa. Wkrótce potem zmarł.
July 21, 2020
Tombé Dans L'eau
Il y a une théorie que puisque je suis étudiant de français depuis 20 ans ce suit que je peux parler français assez bien. Mais en fait je suis tombé dans l'eau beacuoup de fois!
J'étais étudiant de français à université pendant 2 ans, mon ami le mieux est un français, je suis allée en France beaucoup de fois. Je lis Le Monde et Le Figaro tous les jours, j'éssaie d'écouter à "French Radio London" et regard TV5 etc mais, en dépit de tout ça mes problèms sont d'encore nombreusse.
Maintenant, je vois que d'apprendre une autre langue était jamais sera facile et je dois acheter des brassards.
July 21, 2020
Un petit texte de ma chambre
Je suis revenu à la maison hier. J'étais aux États Unis pour visiter ma grande-mère en San Fransisco. Maitenant, je suis en quarentaine dans ma chambre, parce-que à cause du coronavirus dans ma pays, il faut rester à la maison pendant dix jours après un voyage. J'écris ce texte sans chercher des nouveaux mots en ligne et sans le programme autocorrect pour revisiter le français. J'aimerais écrire un text un peu plus-tard sur mon voyage en Amerique, mais actuellement, je trouve que je suis trop fatiguée pour écrire plus.
July 21, 2020
An Inspiring Article (translation)
This may be a platitude, but I just wanted to share this with you guys.
When we face to some difficulties, we cannot resist feeling like running away from them; We cannot help running away from the reality and daydreaming. However, things will not get better unless we take an action. So, we must search inner strength within you, get it out of you, face to the reality and tackle with the problems. It will be hard, but we cannot see the light at the end of the tunnel without it.
July 21, 2020
Montpellier
Il y a environ huit ans j'ai entendu que le maire de Montpellier à voulu de faire sa cité "une ville au bord de la mèr" et "une banlieue numérique". Je ne suis pas sûre qu'il peux bouger le centre ville environ 5 km au sud vers la mèr mais je crois qu'il y a un locus du téchnologie là.
Je fait connaisance de deux mecs français à Berlin qui est venu de Montpelier - ils m'ont dit que c'est vrai - la cité ne bouge pas mais il y a un agrandissement assez récemment dans le secteur inforrmatique.
Aussi, j'entendu que il y a une grande ampétheatre romain dans le cité et plus de site bien intérrassent/joli. Alors, j'ai envie visiter!
Je ne jamais arriver de voyager au sud de la france - si je dois la visiter pour d'affaires c'est aussi un éxcuse assez sympa pour la visiter comme un tourist - mais être payé pour le privilège.
July 21, 2020
Writing
When we try to express something, we basically speak or write. When we speak, there is a certain person there whom we talk to, but ,when it comes to writing, we tend to think it should be carried out alone. However, writing something, whatever it is, is actually a kind of complicated communication, because it requires you to talk not just with others, but yourself.
July 21, 2020
July 21, 2020
Reshaping our Brains
Today, when this 30-day writing challenge begins its countdown, I’d like to reflect on the benefits of joining one of these 30-day challenges. I won’t talk for others but for myself. In this regard, I've always looked to these challenges as a tool to fight brain diseases, build new habits, boost my motivation, and most importantly, make those 30 days stand out from the rest of the year. From this list, I should say that the most relevant for me is to fight dementia because even though I’m young, scientific evidence has shown that neurodegenerative diseases begin in the brain 30 years before the condition manifests its signs. Thus, if we want to get to our golden years in full condition, then we have to take care of our brains in our youth.
In this regard, there are plenty of measures we can take in order to show our brains some love. Among these measures, the one I like the most is to build new neural pathways. By doing so, we awake sleepy areas of our brain which will help us to strengthen our neurotransmitters, a process that down the line translates into a rejuvenated brain. Hence, since our brains love to get out of their comfort zone, the best way to do so is by incorporating the habit of doing new and different activities with regularity. Our brains crave novelty, no matter in which form. In this sense, you can start either by studying a new subject for a month, talking to a new person every day for 30 days, listening to different types of music, etc. The possibilities are manyfold!
Personally, I love to make lists, and I already have a list of new activities I’ll incorporate into my life, not all of them at the same time, but one by one in periods of 30 days.
Another tip to enhance our brains is to laugh. Indeed, scanners have shown that numerous areas of our brains are activated simultaneously when we laugh. Furthermore, following this advice some workshops have been created with the aim of making people laugh. These workshops are a kind of alternative therapy intended to heal our bodies from inside out, beginning with our souls.
In summation, move more! Life loves movement and change and so our brains.
July 21, 2020
Arts and Practical Subjects in University Education
Recent years have seen a debate around the higher education in terms of some university programmes do not satisfy changes that happened in the society. It said that humanities subjects such as philosophy, history, etc. are no longer valuable for the students for their future employment, concerning high university fees and lack of impact to real work.
My first point is the importance of humanities subjects in the study process. Teaching humanities let students improve their critical thinking and see the process of how the knowledge evolve across time. Also, it helps to improve creativity, expanding the horizons adding more information and facts to the student’s erudition. As a result, it improves the productive and his value as an employee.
On the other hand, work is about learning practical things. While knowledge becoming more theoretical it may lose the main point of the education – growing professionals. Learning theory is not the same as gaining professional skills which always come with practice, therefore, some specialities should consider to pay more attention to teaching practical courses. For instance, in computer sciences, the practical side of learning should be predominant, with teaching students real-world cases in programming and software development.
In conclusion, I think that there should be balance between those two directions, creating possibility for student develop in different kind of directions. However, some specialities like computers sciences must inevitably consist of practical courses, allowing its students walk in pace with the development of technology in the modern world.
July 21, 2020
The Recycling Chart
This line chart illustrates the percentage rate of paper and cardboard, glass containers, aluminum cans, and plastics in the recycling process of a country between 1928 and 2010.
Overall, the rate of all four-material raised from the beginning of research. Paper and cardboard held its position as the most recycled material, while plastics remaining the less recycled.
The recycling of paper and cardboard fluctuated till the beginning of the 1990, when it has a sharp rise to 80 percent in 1994, with a steady decrease to 70 percent by 2010. The recycling of glass containers reduced from 50 percent to 40 in 1990, with returning to its starting amount in 1994 continued with a gradual increase in every year, reaching 60 percent by 2010. Aluminum cans climb down from 5 percent in the year of 1986 up to approximately 45 percent in 2010, showing the most significant rise among all the materials. Lastly, the plastics remained almost on the same rate below 10 percent during the whole period.
July 21, 2020
Über die Entwicklung meines Zehs
Als ich gestern erzählt habe, habe ich mein kleiner Zeh gegen eine Wand des Bads gestoßen. Das klingt wahrscheinlich dramatisch, war aber nicht so schlecht.
Heute Morgen habe ich bemerkt, dass der Zeh zwar nicht mehr entzündet war, aber jetzt habe ich einen krassen Bluterguss herum den Zeh. Aua!
July 21, 2020
La brecha entre generaciones
Hay momentos en la vida que te obliga a darse cuenta que tan distintas son las generaciones. Hoy me pasó a mí tal cosa. Regalé a mi sobrino, que tiene 11 años, mí previa laptop que todavía funciona pero demasiado lento. Mi sobrino es un niño genial que tiene la mente de un ingeniero pequeño. A él, le interesa tecnología, resolver problemas, y su Nintendo Switch. Si le da a él un móvil o tablet, podría hacer todo. Pero cuando le regalé mí laptop, él no sabía nada de como manejarlo. La idea de "right click" le sorprendió, era la primera vez que el descargó una programa, y al ver "file explorer", le provocó curiosidad. No por mencionar que cuando me referí a Microsoft Word y como guardar un archivo en tú laptop, él me respondió "Ah, como google docs". Para él, no hace caso guardar un archivo.
En este instante, me dí cuenta de que computadoras serán anticuados para la próxima generación. La cosa que para mi generación aún es el símbolo de avances en tecnología, no tendrá mucho utilidad para los jóvenes. La mayoría de su vida digital sería en un móvil, tablet o una cosa que todavía no tiene nombre. Que viejo soy.
July 21, 2020
July 21, 2020
הכלבים שלנו
במהלך כל היומים בחיינו הנשוי היו לנו כמה כלבים. הכלב הרשון שלנו היה כלבה, שקראנו לה מיוזט. היא היתה רטריבר זהוב. אימצנו אותה אחרי הבן שלנו נפטר, והיא היתה חברה טובה לבת שלנו, שהתגעגעה לאח שלה. כשמיוזט היתה זקנה, היא חלתה בהדבקה ומתה.
אז חיפשנו ומצאנו כלבלב בשביל הבת שלנו. (באותו תקופה היו לנו כבר עוד שלושה ילדים, אבל רק בת הרשונה מבוגרת מספיק לדאוג במחמד.) הכלבלב חדש היה רטריבר לברדור צהוב נקבה. קראנו לה 'גרצ'ן'. היא גידלה ונעשתה חלק חשוב מהמשפחה.
כמה שנים מאוחר, הסתדר שדאגנו לכלב של השכנים שלנו לכהודשיים וגילינו שיכלנו אכן יכול להצליח לדאוג לשני כלבים בו-זמנית. אז אחרי שהשכנים שבו והביאו הכלב שלהם הביתה, הסכמנו לקבל עוד כלב שהיה זקק בית. הוא היה רטריבר לברדור שחור ונכרא 'שאדוא' ('צל' באנגלית). הוא אהב לברוח מהחצר ולרוצ אל הנהר ולשחות.
אחר כך קבלנו עוד כלב ממורה הפסנתר של הילדים. היא ראתה הכלב, שהיה שייך לשכנים שלה, קשור בחוצ בשמש כל היום כל יום. היא הצילה אותו ונתנה אותו לנו. קראנו לו 'סקואט'. כי הוא היה קוקר ספניאל, הוא אהב לחפור. שאדוא היה מתעודד לו לחפור בור מתחת הגדר כדי שהם יוכלו לברוח. סקואט ושאדוא היו חברים!
ואז, למרות שכבר היו לנו שלושה כלבים, כשהבת הצעירה שלנו הביאה הביתה כלבלב, אנחנו נתנו לה לשמור אותו. הילדים קראו לו 'חאוזה'. אחרי חאוזה גידל, הוא אחב לרדוף רכבים ובסוף הוא נפגע על ידי משאית והוא מת.
לצערי סקואט גם נהרג על ידי רכב. חתננו פגעה בו במקרה עם מכונית שלו אחרי מישהו השאיר הדלת הקדמית פתוח וסקואט יצא מהבית ונכנס לכביש.
בסופו של דבר, כש היא היתה זקנה מאוד, גרצ'ן גם נפטה. היא עברה לעולמה בשינה על רצפת המתבח.
אז אכשיו נשאר לנו רק כלב אחד: שאדוא. לא, למעשה יש עוד לספר. אחר כך...