ไดอารี่ของเด็กไม่เอาถ่าน [หน้า 72]

[1] หลังรอสักพักหนึ่ง เราสำนึกว่า พวกวัยรุ่นนั้นจะรอทั้งคืนให้เราออกมา เราก็ตัดสินจะนอนข้ามคืนที่บ้านยาย
[2] นั่นคือเมื่อเราเริ่มจะอวดดี ทำเสียงลิงต่อวัยรุ่นเป็นต้น
[3] ก็อย่างน้อยฉันทำเสียงลิง
[4] ราวลี่ทำเสียงแบบนกฮูก แต่ก็คิดว่ามันดีพอแล้ว
[5] โทรไปแม่จะบอกเขาว่า จะนอนที่บ้านยาย
[6] แต่เมื่อคุยโทรศัพท์แม่ก็พูดแบบโมโหมากเลย
[7] แม่บอกว่า เราต้องไปโรงเรียนพรุ่งนี้ แล้วก็ต้องรีบกลับบ้านทันที
[8] งั้นเราก็ต้องพยายามวิ่งหนีออกไป

[1] After a while, we realized the teenagers were going go wait us out, so we decided we were just gonna have to spend the night at Gramma’s.
[2] That’s when we started getting cocky, making monkey noises at the teenagers and whatnot.
[3] Well, at least I was making monkey noises.
[4] Rowley was kind of making owl noises, but I guess it was the same general idea.
[5] I called Mom to tell her we were going to crash at Gramma’s for the night.
[6] But Mom sounded really mad on the phone.
[7] She said it was a school night, and that we had to get home right that instant.
[8] So that meant we were gonna have to make a run for it.