ไดอารี่ของเด็กไม่เอาถ่าน [หน้า 18]

[1] สิ้นวันนั้นเรากำลังเก็บของจากล็อกเกอร์ ก็ร่าวลี่มาหาฉันและพูด...
[2] (ร่าวลี่) อยากมาบ้านเราเล่นกันดีมั้ย
[3] ฉันเคยบอกร่าวลี่หนึ่งพันล้านครั้งยังน้อยแล้วว่า พวกเราถึงอยู่มัธยมต้นแล้ว ต้องพูด “ชิวกัน” ไม่ใช่ “เล่นกัน”
[4] แต่ไม่ว่าฉันตบหัวเขากี่ครั้งก็ตาม เขาจะลืมไปก่อนครั้งต่อไป
[5] ฉันกำลังพยายามปกป้องชื่อฉันให้มากขึ้นตั้งแต่มาถึงมัธยมต้น
[6] แต่มีร่าวลี่อยู่รอบๆ ไม่ได้ช่วยอะไรหรอก

[1] We were getting out stuff from our lockers at the end of the day, and Rowley came up to me and said…
[2] (Rowley) Want to come over to my house and playyy?
[3] I have told Rowley at least a billion times that now that we’re in middle school, you’re suppose to say “hang out,” not “play.”
[4] But no matter how many boogies I give him, he always forgets the next time.
[5] I’ve been trying to be a lot more careful about my image ever since I got to middle school.
[6] But having Rowley around is definitely not helping.