در ماه آزذر پاییز تمام می‌شود.

هوا سرد می‌شود،. گاه‌ی ی برف می‌بارد، اما او زود آب می‌شود.

او is mostly used for people not objects.

او در دانشجوگاه کار می‌کند و من آنجا درس می‌خوارنم.

university = دانشگاه
student = دانشجو

خانه‌مان ازبه دانشجوگاه نزدیک است و ما همیشه پیاده به آنجا پیاده می‌رویم.

او زبان فارسی خوب می‌داند، به فارسی می‌نویسد و می‌خوارند.

من نامه می‌خوارنم.

من نامه را تمام می‌کنم و برای گردش می‌کنروم.¶

For the second sentence, what you write is reachable enough, but I said it in better words.

در ماه آزذر پاییز تمام می‌شود.

ماه آذر

هوا سرد می‌شود، گاه‌ی برف می‌بارد، اما او زود آب می‌شود.

ضمیر در اینجا اختیاری است

خواهرم استاد است.

او در دانشجوگاه کار می‌کند و من آنجا درس می‌خوارنم.

خواهرم به من کمک می‌کند.

خانه‌مان از دانشجوگاه نزدیک است و ما همیشه به آنجا پیاده می‌رویم.

او زبان فرسی خوب می‌داند، به فارسی نویسد و می‌خوارند.

من نامه می‌خوارنم.

مادربزرگ و پدربزرگ‌مان در دهروستا زندگی می‌کنند.

روستا کلمه ی مناسب تری است

تابستان در ماه تیر ما هم به دهروستا می‌رویم.

من نامه را تمام می‌کنم و گردش می‌کنم.

در ماه آزذر پاییز تمام می‌شود.

هوا سرد می‌شود، گاه‌ی ی برف می‌بارد، اما او زود آب می‌شود.ا

او در دانشجوگاه کار می‌کند و من آنجا درس می‌خوارنم.ا

'دانشجو' is someone who goes to 'دانشگاه'.

خانه‌مان ازبه دانشجوگاه نزدیک است و ما همیشه به آنجا پیاده/پیاده به آنجا می‌رویم.ا

او زبان فارسی خوب می‌داند/خوب بلد است، به فارسی می‌نویسد و می‌خوارند.ا

زمستان، در ماه بهمن، او به تهران می‌رود.ا

Your sentence is not wrong, but I'd write:

او در فصل زمستان، در ماه بهمن، ...ا

من نامه می‌خوارنم.

تابستان/در فصل تابستان، در ماه تیر، ما هم به ده می‌رویم.ا

امروز هوا خوب است.باران نمی‌بارد، آفتاب پرنور است.درخشان است/آفتاب می درخشد.ا

من نامه را تمام می‌کنم و بعد گردش می‌کنم.ا