نمیدونم درباره ی چهی بنویسم، ولی حد اقل و چون این روز اولمه باید من تلاش میکنم، پس درباره ی امروز صحبت میکنم، امروز ساعته سه ونیم بیدار شدم، و زبان فارسی درس خوندم وتمرین میکنکردم و الآن من اینجا هستم که بنوسیم

نمیدونم درباره ی چه بنویسم، ولی حد اقل و چون اینباید در روز اول باید من تلاش میکنم،. پس درباره ی امروز صحبت میکنم، امروز ساعهت سه ونیم بیدار شدم، وزبان فارسی درس خوندم وتمرین میکنم وکردم. الآان من اینجا هستم بنوسیمتا بنویسم.

تیست

نمیدونم درباره ی چه بنویسم، ولی حد اقل و چون این روز اول باید من تلاش میکنم، پس درباره ی امروز صحبت میکنم، امروز ساعه سه ونیم بیدار شدم، وزبان فارسی درس خوندم وتمرین میکنم و الآن من انجا هستم بنوسیم

نمیدونم درباره ی چه بنویسم، ولی چونکه این روز اول هست حد اقل باید من تلاش کنم، پس درباره ی امروز صحبت میکنم، امروز ساعت سه ونیم بیدار شدم، و زبان فارسی خوندم وتمرین میکنم و الآن من اینجا هستم که بنوسیم

نمیدونم درباره ی چه بنویسم، ولی حد اقل و چون اینمیدونم که در روز اول من باید من تلاش میکنم، پس درباره ی امروز صحبت میکنم، امروز ساعه سه ونیم بیدار شدم، و زبان فارسی درس خواندم وتمرین میکنمکردم. و الآن من اینجا هستم تا بنوسیم

Hello, please pay attention to the tense consistency in your sentence.
You wrote: "I studied and practiced Persian."
Here, we have two verbs — studied and practiced — which should be in the same tense and refer to the same time frame.

Also, regarding the verb "study" in Persian, which is translated as "درس خواندن", there's a grammatical note:
The word "درس" (which means "lesson" or "study") is a general term, and when specifying what exactly you're studying (like math, Persian, history, etc.), the word درس is usually omitted.

For example, instead of saying:

درس ریاضی خواندن,
we simply say:

ریاضی خواندن (studying math)

فارسی خواندن (studying Persian)

تاریخ خواندن (studying history)

کتاب خواندن (reading a book)

So, when a specific subject or object is mentioned, there's no need to include the general word درس.

نمیدونم درباره ی چه بنویسم، ولی حد اقل و چون این روز اول باید من تلاش میکنم، پس درباره ی امروز صحبت میکنم، امروز ساعه سه ونیم بیدار شدم، وزبان فارسی درس خوندم وتمرین میکنم و الآن من انجا هستم بنوسیم

ساعه نه ساعته
الان نه الآن
انجا نه اینجا یعنی الان اینجا داری متن مینویسی

تیست

تست

نمیدونم درباره ی چه بنویسم، ولی حد اقل و چون اینمروز روزِ اول است حداقل باید من تلاش میکنم، پس درباره ی امروز صحبت میکنم، امروز ساعهت سه ونیم بیدار شدم، و زبان فارسی درس خوندم و تمرین میکنکردم و الآن من اینجا هستم که بنوسیم

تیست

تست

نمیدونم درباره ی چه بنویسم، ولی حد اقل و چون این روز اولاولین روز من است باید من تلاش میکنم،. پس درباره ی امروز صحبت میکنم،؛ امروز ساعهت سه و نیم بیدار شدم، و زبان فارسی درسرا خواندم و تمرین میکنکردم و الآان من اینجا هستم که بنوسیم

تیست

تست

نمیدونم درباره ی چه بنویسم، ولی حد اقل و چون این روز اولاولین روز من است باید من تلاش میکنم، پس درباره ی امروز صحبت میکنم، امروز ساعهت سه ونیم بیدار شدم، وزبان فارسی درسرا خواندم وتمرین میکنکردم و الآن من اینجا هستم که بنوسیم

تیست

In Persian, we don't use 'ی' for the word test.

نمیدونم درباره ی چهی بنویسم، ولی حد اقل و چون این روز اول هست من باید من تلاش میکنم، پس درباره ی امروز صحبت میکنم، امروز ساعهت سه ونیم بیدار شدم، و زبان فارسی درس خونمطالعه کردم وتمرین میکنکردم و الآن من اینجا هستم که بنوسیسم

I have to try = من باید تلاش کنم.
Study = مطالعه کردن - یادگرفتن
studied = مطالعه کردم -خواندم - یادگرفتم
Practiced = تمرین کردم: you have to say them in the past form, so don't say "میکنم", instead say "کردم"
The verb "هستم" has a "م" at the end of the verb, which means "I", so you don't need to say "من" again. It sounds more natural when you say "الان اینجا هستم"

نمیدونم درباره ی چه بنویسم، ولی حد اقل و چون اینمروز روز اول هست باید من تلاش میم رو بکنم، پس درباره ی امروز صحبت میکنم، امروز ساعهت سه ونیم بیدار شدم، و زبان فارسی درس خوندم وتمرین میکنکردم و الآن من اینجا هستم که بنوسیم

نمیدونم درباره ی چه بنویسم، ولی حد اقل و چون این روز اوله باید من تلاش میکنم، پس درباره ی امروز صحبت میکنم، امروز ساعهت سه ونیم بیدار شدم، و زبان فارسی درس خوندم و تمرین میکنم و الآن من اینجا هستم تا بنوسیم